“Ik heb er nog aan gedacht, meneer!” Trouwhartig kijkt Sven me aan. “Echt waar, meneer, ik dacht nog, nee, dat moet ik niet vergeten. Maar ziet u, het is mis gegaan” De klas gniffelt. De docent ook. “En nu Sven?” Sven weet het niet. Hij kijkt me pijnlijk getroffen aan. “Kan ik het nog goedmaken, denkt u?” Natuurlijk kan dat. Een leerling heeft mogelijkheden genoeg om iets goed te maken. Een berouwvol gezicht, een aanbod om iets te doen of het accepteren van een voorstel.

Iets vergeten kan de beste overkomen. In het hoofd van een leerling heeft school niet altijd prioriteit. En dus vergeten ze wel eens wat. De reactie op het vergeten is wat het leuk maakt. De manier van reageren is heel verschillend.

De eerste categorie is de groep leerlingen van het woord ‘vergeten’. Op alle vragen van de docent is het antwoord ‘vergeten’. Niet voorafgegaan door sorry. Zonder verdere uitleg of reden. Geen bericht van thuis. Nee, eenvoudigweg ‘vergeten’.

De tweede groep zijn de toneelspelers. Vergeten? Dat kan niet! Het móet in de schooltas zitten. Tas op z’n kop. Alles wordt grondig bekeken. Andere zoekgeraakte dingen komen ineens boven water. Maar helaas niet de spullen die nodig zijn. Met een ongelovig gezicht zakt de leerling ineen tussen zijn verzameling boeken, eten en andere benodigdheden. “Het kan niet meneer, ik heb het echt meegenomen! Mag ik nog even in m’n kluisje kijken?” Uiteraard mag dat. Al weet de docent dan wel hoe laat het is…

De derde en laatste groep zijn de leerlingen met een behoorlijk repertoire aan smoezen. Een zoektocht ondernemen ze niet. Ze weten allang dat dat tevergeefs is. Ze proberen er met een mooi verhaal nog iets van te maken. Een greep uit de beginzinnen van zo’n verhaal:

-Ik dacht eigenlijk dat het dinsdag was en dan hoeven we dat boek nooit mee te nemen.
-Vorige week zei u toch dat we een film gingen kijken?
-Mijn tas is niet ingepakt voor de dag van vandaag. Zelfs mijn brood ligt nog thuis.
-Mijn broertje gooide er drinken overheen, dus het boek ligt nu thuis op de kachel.
-Er was niet genoeg plek in mijn tas, daarom heb ik niet alles bij me.
-Ik heb er nog wel aan gedacht, meneer!

En Sven? Door de wol geverfd heeft hij zijn voorstel al klaar: “Zal ik straks het lokaal stofzuigen of heeft u liever dat ik een appeltaart meeneem?”