Rust, reinheid en regelmaat. Het is achterhaald om deze drieslag te hanteren. Althans, zo las ik laatst in een artikel op internet. De schrijver meende dat een jong kind best mee kan naar een kroeg. Het kind zal later wel meer lawaai horen, het moet maar vast wennen. Ook moet het kind zich maar aanpassen aan de ouders. Ouders die zich aanpassen aan hun jonge kind zijn schijnbaar wat achterhaald.
Rust is belangrijk. Een baby heeft rust nodig om de prikkels van de dag te verwerken. De kroeg is daar om meerdere redenen niet de juiste plek voor. Jongeren hebben soms ook weinig rust. De smartphone snoept (nacht)rust weg. Gelukkig de docenten waar de schoolleiding de smartphone in het gebouw heeft verboden. Dan zie je de leerling in de ogen in plaats van op zijn gebogen hoofd.
Rust is noodzakelijk. Ook voor volwassenen. Gewoon eens niets doen, uitrusten en bijkomen. Dat is nog best lastig. Dit jaar waren we op vakantie in het Verenigd Koninkrijk. Een vredig klein dorpje. Het bestond uit een kruispunt met een wegwijzer. Er stond ook een schitterend kerkje uit de 12e eeuw. ’s Nachts was het stil in het dorp. Geen licht. Geen geluid. Slechts rust. Overdag was in het kerkje de rust van eeuwen te merken. De onthaasting was voelbaar.
Rust is ook eindig. Eind augustus begint de rust langzaam naar de achtergrond te verdwijnen. Het leven met afspraken en verplichtingen vraagt de aandacht. School begint weer. De leerlingen zijn er weer. We mogen ons werk weer doen.
Het blijft toch een wonderlijke paradox. Zoveel vrije tijd. We hebben meer vrije tijd dan ooit. En rust lijkt een schaars goed te zijn geworden. Hopelijk heb je in alle drukte en waan van de dag rustmomenten. Van die 12e-eeuwse kerkjes. Je mag er even zijn. Rust een weinig.